Hartelijk, lyrisch en charmant zijn omschrijvingen die van toepassing zijn op het kerstconcert van het Katwijks Mannenkoor Jubilate op 18 december jongstleden in Sporthal Cleijn Duijn. Met een prachtig blazersensemble (dwarsfluit, hobo, trompet en trombone), slagwerk, piano en synthesizer. En met medewerking van mezzosopraan Ellen van Beek, die bewees dat de vrouwelijke solostem zo fluwelig kleurt met unisono mannenkelen. Hoewel het een kerstconcert betrof, stemt dit jaarlijkse optreden ook altijd een beetje weemoedig omdat het oude jaar onverbiddelijk afloopt en het nieuwe begint. Jubilate doet het in ieder geval charmant, onder de robuuste leiding van Aldert Fuldner, die onder alle omstandigheden het hoofd koel houdt. Aan flamboyante zelfverheerlijking doet hij in ieder geval niet. Alles voor de muziek. Muziek die voor deze avond evenwichtiger dan ooit was samengesteld. Van Wij hebben de kaarsen ontstoken en Psalm 150 via het Ave Maria naar het internationale modern-romantische repertoire, zoals het prachtige With the sound of trumpets en het uiterst swingende Hallelujah van Cam Floria.

Het mooist is het koor in de momenten waarbij op dynamische wijze forte afgewisseld wordt met pianissimo, zoals met grote klasse geïllustreerd in The Lord’s Prayer, wat mij betreft het hoogtepunt voor de pauze. Maar ook het lyrische More love to Thee behoorde tot de toppers van voor de koffie. En weldadig klonk het staccato in Mary’s boy child, waardoor articulatie en verstaanbaarheid een extra zetje meekregen. Het hoog in Nights of nights was het enige wat een beetje eng wiebelig klonk, naast de zwevende intonatie bij Stille nacht. Maar verder was Jubilate van grote klasse en musiceerden de mannen met zichtbaar veel plezier. Ook in het overweldigende The Kingdom Song van Mark Hayes, de daverende apotheose van deze avond.

Pianist Arthur Postma bleek een onmisbare én vakkundige schakel in de muzikale begeleiding, en Peter Bontje vervolmaakte op synthesizer de totaalklank, met name daar waar violen nodig waren of wanneer een heuse orgelklank was gewenst. Mezzosopraan Van Beek had wat mij betreft soms net iets te veel vibrato, maar anderzijds kan dat bij een kerstconcert goed zijn voor de juiste lyriek. Maria’s Wiegenlied leed nog wat onder een onvaste stem, maar naarmate het concert vorderde groeide de samenklank van haar timbre met die van het koor. Wat uitmondde in een heerlijke muzikale avond waarna het publiek tevreden en muzisch versterkt huiswaarts ging.

Adri van Beelen