Superwarm concert Jubilate

De vonk springt pas echt over na de pauze van Jubilates traditionele zomerconcert in de Sporthal Cleijn Duin op donderdag 21 juni. Een concert dat niet helemaal vlekkeloos begint – niet in de laatste plaats vanwege de bijna tropische hitte in de zaal en het denderende onweer buiten – maar dat fantastisch eindigt en meermalen bewijst dat Jubilate telkens weer de toehoorders wil en kán verrassen. Deze keer vooral dankzij gedeelten uit de musical Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat van Andrew Lloyd Webber en Tim Rice in een bewerking van Jubilates vaste dirigent Aldert Fuldner. Met onder meer het verrukkelijk Sluit ied’re deur, dat sfeerbepalend is voor de musical. Met Joseph heeft Jubilate echt een gouden greep gedaan en kan het koor wat dat betreft deze avond weer als succesvol op de lat bijschrijven.
Maar niet alleen de musical is een goede keuze, ook de musici en solisten zijn dat: Peter Bontje op de piano, RBO Sinfonia als begeleidingsorkest, sopraan Aylin Sezer en het kinderkoor Cantar onder leiding van Anke Bottema.
Sezer is werkelijk een ontdekking. Zij is met haar mooie timbre en krachtige stem in staat om boven het koor uit te komen en daarbij nog steeds zuiver en overtuigend te blijven. Maar ook haar soli zijn onweerstaanbaar. Met name haar interpretatie van Oh! quante volte uit I Capuleti e i Montecchi is verpletterend.
Kinderkoor Cantar van de Gemeentelijke Muziekschool Katwijk is een verrijking van het concert, zeker als intrigerend contrast met de meer dan tweehonderd mannenstemmen. En al zijn de zangeresjes niet altijd even geconcentreerd vanavond (ook vanwege de warmte) zij produceren toch fraaie klanken en laten horen dat ze een bijzonder kinderkoor zijn. En ze zorgen voor een prachtige homogeniteit met de mannen van Jubilate, vooral in de delen uit Joseph. Verder geeft een klein deel van Cantar een bijzondere vertolking van The Rose van Amanda Broom; een waar muzikaal kleinood.
De entourage voor het concert is weer als vanouds, met fraaie bloemen en een sfeervolle verlichting. Alleen jammer dat de sporthal geen airco heeft, de temperatuur lijkt alleen maar verder te stijgen. Tot overmaat van ramp ontploft er ook nog een lamp tussen de vele spots voor het podium. De naar beneden vallende stukjes glas raken gelukkig niemand.
Misschien dat de warmte en het onweer dus ook debet zijn aan het wat rommelige begin. Vooral in het gedeelte ‘klassiek’ met de stukken Kyrie, Benedictus en Agnus Dei heeft Jubilate het moeilijker: ongelijke inzetten, te weinig dynamiek. Gelukkig herneemt het koor zich snel, wat getuigt van een enorme ervaring en professionaliteit, en klinken de stukken uit Songs of praise als vanouds. Hier voelen de heren zich als een vis in het water. En die hoedanigheid blijft ook na de pauze, onder meer in de melodieuze en bij vlagen ontroerende Hollandse medley waarin onder meer Het Dorp en Ik zou weleens willen weten klinken. Maar de onbetwiste knaller is Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder van Ramses Shaffy. Dat dit aan het einde terugkomt als toegift, een daarbij wordt meegezongen door de hele zaal, is tenslotte volkomen begrijpelijk.

Adri van Beelen